Op weg naar OrganisatieUpgrade

Ik keek op uit mijn liquiditeitsprognose. Er stond een monteur van de buitendienst voor mijn bureau. Hij keek me vertwijfeld aan: “de WC is verstopt”. “Dan pak je de ontstopper” zei ik. Waar ligt die dan? Die ligt in het keukenkastje onder de spoelbak.”

Daar zat ik dan. Bedrijf in nood, zwaar gefinancierd en actief in de bouw. Ik had wel iets anders aan mijn hoofd dan mijn eigen buitendienstmonteurs de weg te wijzen naar een WC-ontstopper.

Tijdens slapeloze nachten drong zich de vraag aan me op: ben ik nog wel met de juiste dingen bezig? En ja, ik wist het zeker, dat was ik. Ik geloof in verandering en verbetering met beide benen op de grond. En als het moet met m’n voeten in de modder.

Mijn hele werkzame leven loop ik al voorop om zaken te verbeteren. Analyseren en structureren wat er nu eigenlijk gebeurt, wat je zelf doet, en wat er zou moeten gebeuren. Ik luister naar mijn omgeving, naar mensen die het beter zouden kunnen weten, of zouden moeten weten. Ik reflecteer op mijn eigen handelen en vraag me altijd, maar dan ook altijd af; waarom is het zoals het is? Zit er niet meer in?

Integriteit is daarbij voor mij een absolute voorwaarde. Voor mij betekent dit dat het collectief, de organisatie boven het individuele belang of de opportunistische kans staat. Ik neem mensen mee in die visie, zodat ze weten waar ze aan toe zijn, wat er van ze wordt verwacht. Dat creëert niet alleen het draagvlak, het biedt ook de ruimte voor medewerkers om er zelf integer mee aan de slag te gaan. Ook al verschillen daarin karakters en persoonlijkheden.

Zit er meer in? Waar ligt het potentieel? Ik ontgin het graag zodat organisaties tot een betere versie van zichzelf kunnen komen. Ik doe dat gestructureerd, met de grootst mogelijke passie, zorgvuldig en gedisciplineerd. Resultaten komen pas na hard werken, incasseren, en vooral doorzetten. Geen garantie voor succes, wel voor resultaat. En als ik die WC-ontstopper dan zelf even moet pakken. Geen probleem.